Yazar Nguyen Dinh Thi kırk üç yaşındadır ve Vietnam’ın en gözde genç yazarlarından biridir. Ünü bütün ülkeye yayılmış yazar, Hanoy ve Hayfong Üniversitelerinde okudu. Daha üniversite öğrencisiyken ilericilerin safında Vietnam’daki devrim hareketlerine katıldı; el altından halka dağıtılan imzasız şiirler ve şarkılar yazıyordu. 1942’de ve daha sonra 1944’te iki kere tutuklandı. Ağustos devriminin zaferinden sonra, Nguyen Dinh Thi’yi Ulusal Kurtuluş Mücadelesi Kültür Komitesinde genel sekreter olmuş görüyoruz. 1946’da, Bir Hanoy’lunun Türküsü adlı büyük lirik şiirini yazıp bitirmesi bu döneme rastlar; çağdaş Vietnam edebiyatının en kalıcı ürünlerinden biri olarak bakılan ve daha şimdiden klasikleşmiş olduğu kabul edilen bu eserin sözleri gibi müziği de kendisine aittir. Millî radyonun sinyal müziği bu eserden alınmıştır. Bugün de radyo yayınları başlar ve biterken başkentin bütün hoparlörlerinden bu müzik duyulur; her alarm işaretiyle birlikte ve Amerikan uçaklarının Hanoy’u her bombalayışında da aynı müziği işitirsiniz.

Nguyen Dinh Thi, ilk romanı Baskında’yı 1951 yılında yayımladı. 1947’den Cenevre anlaşmalarına (1954) kadar, yazmayı ve ormanlarda yayımlanan gazetelerle ilişkilerini hiç kesmedi; Duru Irmak (1948), Dört Numaralı Sömürge Yolu (1949 ve 1950), Kara Irmak (1952) bu dönemin eserleridir. Daha sonra Dien-Bien-Fu askerî hareketlerine katıldı. Bir ara bağlı olduğu birliğin siyasi komiserliğini yaptı.

Barışın sağlanmasından sonra askerî birliğiyle birlikte Hanoy’a döndü. Hayfong milletvekili seçildi, 1955’te Yazarlar Birliği genel sekreteri oldu.

Yayımlanmış birçok şiir ve hikâye kitabı vardır. Ama asıl önemli eserinin bir triloji olacağı öngörülüyordu. İkinci Dünya Savaşı sırasında Vietnam halkının yaşantısını türlü yönlerden çarpıcı ve kalıcı çizgilerle belirleyen bu büyük çalışmanın ilk cildi Engeller Aşılırken adıyla 1962 yılında Hanoy’da yayımlandı.

Kuzey Vietnam’daki bütün sanatçılar gibi Nguyen Dinh Thi de Amerikalıların Tırmanma hareketinin ilk sıralarında ülkenin en sıcak bölgelerine çekilmişti. 17. enlem dairesinin pek uzağında olmayan bir uçaksavar bataryasında hizmet ettiği sıralarda, 1966’da, yeni bir hikâye yazdı: Vao Lua.