GEÇ BARBARLIK ÇAĞI-1 (HASARLI)_{Dünya ve Türkiye}

ODTÜ İktisat Bölümü Emekli Öğretim Üyesi Prof. Oktar Türel’in 1979-2010 yılları arasında kaleme aldığı yazılardan yirmi üçünü Geç Barbarlık Çağı (I-II) adı altında ve iki kitapta okurlara sunuyoruz. Geç Barbarlık Çağı-II, iki kesimden oluşmaktadır. “Planlama ve Kurumsal Yapıda Dönüşüm” alt başlığını taşıyan A Kesimi’nin ilk üç yazısı Türkiye’de merkezi iktisadi planlama (MİP) deneyimine ilişkindir. Bu yazılar Türkiye’nin “Planlı Dönem”inde (1960-80) benimsediği MİP ile hangi amaçlara, hangi araçları kullanarak erişmeye çalıştığını irdelemektedir. A Kesimi’nin ikinci üçlüsünde 1980 sonrası Türkiye’sindeki kurumsal değişmenin üç boyutu incelenmektedir: Kamu kesiminin yeniden yapılandırılması, Merkez Bankası’nın yeni bir yasal çerçeve altında neoliberal tutuculuğa kökten bağlanması ve bankacılığa neoliberal öğretiyle uyumlu bir düzenleme getirilmesi... Kitabın “Büyüme ve Sanayileşme” başlıklı B Kesimi, büyüme sorunsalına odaklanan üç yazı ile başlamaktadır. Yedinci yazı, Marksgil iki sektörlü büyüme modelini gelişmekte olan bir ülke bağlamında formüle etmeye çalışmaktadır. “Keynesgil Altın Çağ” sonrasındaki büyüme örüntülerinin istihdama ve emek-sermaye ilişkilerine nasıl yansıdığı ve bunun Türkiye’deki emekçi örgütleri açısından neleri ima ettiği sekizinci yazıda ele alınmaktadır. Dokuzuncu yazı, Türkiye’nin 1948-76 dönemini izleyen otuz yılda niye tatminkar bir büyüme performansı sergileyemediğini açıklama denemesidir. B Kesimi’nin son üç yazısında Türkiye’nin sanayileşmesi üç farklı tarih kesitinde ve farklı bağlamlarda ele alınmaktadır. Onuncu yazıda 1970’li yılların kamu sınai yatırımları paketi üzerine bir değerlendirme sunulmaktadır. On birinci yazı, 1990’lı yılların başındaki bir “durum saptaması”dır ve Türkiye’nin gelecek yıllardaki uzmanlaşma eğilimlerini öngörmektedir. On ikinci ve son yazıda ise, günümüz sanayi politikalarının yatırım politikası bileşeni geçmiştekilerle karşılaştırılarak irdelenmektedir.