Aleksandr Alfredoviç Bek, 3 Ocak 1903’te Saratov’da doğdu. Babası askerî doktordu. 16 yaşındayken gönüllü olarak Kızıl Ordu’ya katıldı. Ural yakınlarındaki doğu cephesinde savaştı ve yaralandı. 1919’da, şans eseri tümen gazetesinin baş editörünün dikkatini çekti ve böylece edebî etkinliğine başladı. Daha sonra Bek’in çalışmaları Komsomolkaya Pravda ve İzvestiya gazetelerinde görünmeye başladı. 1931’de Maksim Gorki’nin önderliğinde Fabrikalar ve Kombinalar Tarihi’ni düzenleme çalışmalarına katıldı ve İkinci Beşyıllığın İnsanları eserinin yazar kadrosunda yer aldı. Bek’in 1934’te yazdığı ilk kısa romanı Kurako, önde gelen Rus maden uzmanı Mikhail K. Kurako hakkındaydı.

Büyük Vatanseverlik Savaşı’nın (İkinci Dünya Savaşı) başlangıcında Bek, Krasnaya Presnya Piyade Tümenindeydi ve Sovyetler’in Moskova Savunmasına katıldı. Vyazma için savaş muhabiri olarak çalıştı. Berlin’e doğru yürüyüşe geçen askerî birliklere katıldı.

Bek’in en ünlü romanı Moskova Önlerinde, 1943-1944’te yazılmıştır. Kızıl Ordu’nun Nazilere karşı savaşını, Moskova savunmasının ilk aşamalarını anlatır.

Heyecanlı, cesur bir yazar olan Bek, yapıtlarında insanların gündelik yaşamlarını işlemiştir. Belli başlı eserleri şunlardır: Bir Gece Olayı, Yeniye ve Eskiye Dair, Çelik Parçası, Son Yüksek Fırın.

Aleksandr Alfredoviç Bek 2 Kasım 1972’de, Moskova’da öldü.